Stained glass

Welk script volg je?

“We first make our habits, and then our habits make us” (John Dryden)

Je hebt een bepaalde levensstijl en specifieke gewoontes. Je gebruikt als het ware een eigen draaiboek om je problemen te hanteren. Gelukkig maar, zo hoef je niet altijd opnieuw het warme water uit te vinden. Maar dikwijls ben je al lang vergeten dat  je een soort script volgt en besef je niet dat je ook op een andere manier kan handelen.

Je script ontstaat in je vroege jeugd wanneer je voor het eerst met een bepaald probleem wordt geconfronteerd. Dan doe je een aantal stappen:

  1. Je ervaart iets, bijvoorbeeld: je vader wordt ernstig ziek en je moeder is daardoor helemaal van slag.
  2. Vervolgens geef je een interpretatie: je stelt vast dat ouders niet voor zichzelf kunnen zorgen.
  3. je concludeert daaruit dat jij voor je ouders moet zorgen.
  4. Het is je overtuiging dat het de taak is van kinderen om voor de ouders te zorgen.
  5. Je past je gedrag aan: je gaat jezelf wegcijferen en zorg dragen voor je ouders.
  6. Er komt een reactie op je gedrag: je hoort anderen zeggen hoe geweldig je voor je ouders zorgt.
  7. Je besluit dat je goed bent in het zorg dragen voor anderen.
  8. Het wordt een patroon: ook als de buurvrouw hulp nodig heeft, ben je er voor haar.
  9. Reactie: niet enkel in je familie maar ook in de buurt wordt je geprezen voor je inzet.
  10. Pay-off: er zijn ook negatieve gevolgen, misschien vinden je leeftijdsgenoten je maar saai. Deze nieuwe ervaring start het stappenplan opnieuw.
  11. Interpretatie: je past deze negatieve ervaring in in je nieuwe bestaande wereldbeeld waarin jij de hulpvaardige verzorger bent. Je bedenkt dat je toch wat volwassener bent dan de anderen en dat je je daarom niet veel moet aantrekken van hun kritiek.

Doordat je deze stappen keer op keer doorloopt, wordt het als het ware een vast patroon, een script dat je volgt.  Je interpreteert de gebeurtenissen dan zo dat ze passen in het bestaande wereldbeeld, dat je zo ook voortdurend versterkt.

Een voorbeeld geeft aan hoe eenzelfde vertrekpunt kan  leiden tot twee totaal verschillende scripts:

Een tweeling, Jane en Ruth, werden geïnterviewd over hun ervaringen als kind tijdens de oorlog. Beiden hadden hetzelfde beleefd: als de bommen vielen, liepen hun ouders naar elkaar toe en hielden elkaar vast.  Jane dacht daarbij: ‘als er moeilijkheden zijn, is er altijd iemand om je vast te houden’. Ruth daarentegen dacht: ‘wanneer het er werkelijk op aankomt, sta je er alleen voor’. De betekenis die beiden aan deze ervaring gaven en het script dat eruit volgde maakte dat ze op hun zeventigste met eenzelfde probleem totaal anders zouden omgaan. Wanneer de ene zus ernstig ziek wordt, roept ze haar geliefden bij elkaar en vertelt wat er aan de hand is. Ze krijgt dagelijks bezoek en steun. Dat helpt enorm. De andere zus daarentegen houdt haar ziekte zo lang mogelijk verborgen. Haar kinderen komen sporadisch en plichtmatig. Ze voelt zich erg alleen. Het bevestigt haar ervaring van vroeger toen ze ook aan haar lot werd overgelaten.

Leestip: Koopmans Lieuwe,  Dit ben ik, 2012.

Ken je het verschil tussen een anagram en een ambigram?

Een anagram kennen we allemaal: het is een woord dat je kan maken uit de letters van een ander woord. Zo is het woord ‘kakstoel’ samengesteld uit dezelfde letters als ‘koelkast’.  Of ‘collega’ bestaat uit dezelfde letters als ‘collage’. 

Nog een paar leuke voorbeelden:

  • Een anagram voor ‘Statue of liberty’ :  ‘built to stay free’
  • Van  ‘A.Hitler’ kan je als anagram ‘The liar’ maken.
  • En ’ten elite brains’ is een anagram van ‘Albert Einstein’.
  • Sommige bekende mensen gebruiken een anagram om hun pseudoniem te maken: zo is ‘Axl Rose’ (van Guns ’N Roses) een anagram van ‘oral seks’

Een ambigram is een woord dat identiek blijft als je het draait. Het is dus een soort schrift dat je op verschillende manieren kan zien. Er zijn een twaalftal soorten ambigrammen.  Het bekendste is het rotatietype waarbij je een woord ondersteboven kan lezen, bijvoorbeeld ‘nou’ of de tekening ‘ambigram’ hierboven. Of neem bijvoorbeeld het woord TOT, dat je ook in spiegelbeeld kan lezen.

Een amigram is ook leuk als tattoo: bijvoorbeeld ‘creativity’ van ambigramkunstenaar John Langdon

Vanuit welke kant je de tattoo ook ziet, lees je steeds hetzelfde. Je kan op internet zelfs tools vinden om zelf ambigram-tattoos te maken.

Waarom het fout is om gelijk te hebben…

Na de zoveelste reorganisatie begin je stilaan te beseffen dat je je tijd wel hebt gehad. Je snapt nu ook waarom ouderen altijd als betweters overkomen. Zij hebben immers alle soorten reorganisaties al meegemaakt en aan den lijve ondervonden en je weet: wat ze nu weer gaan proberen werkt niet. Het haalde vroeger ook al niet de gewenste resultaten maar dat weten die jongeren natuurlijk weer niet. 

Kennis en gelijk hebben is gebaseerd op ervaring en het verleden. Dat is veilig maar niet mee met de tijd. Het is tegengesteld aan originaliteit. Als je bewijst dat je gelijk hebt, blijf je bij de concrete feiten zoals ze ook vroeger waren en is er geen ruimte voor vernieuwing. Gelijk hebben is bovendien ook vervelend, het sluit je geest af voor nieuwe ideeën en komt betuttelend over.

Maar wat gebeurt er als ervan uitgaat dat je ongelijk hebt. Dat is wat ongemakkelijk en risicovol. Want nu is alles terug mogelijk.  De toekomst ligt terug open en wie weet… misschien is die briljante oplossing die tien jaar geleden afgevoerd werd, nu wel de juiste oplossing. En als dat toch niet zo blijkt te zijn, heb je je toch weer een tijdje jong en avontuurlijk gevoeld.

Leestip: Paul Arden, It’s not how good you are, it’s how good you want to be, Phaidon, 2003.

Ben jij een ‘quirkyalone’?

Een quirkyalone is iemand die graag alleen is, maar in principe niets heeft tegen een relatie. Het punt is dat een quirkyalone liever wacht op de juiste persoon dan te daten enkel om niet meer alleen te hoeven zijn.

De term werd uitgevonden door Sasha Cagen, die er een boek over schreef in 2004: “Quirkyalone: A Manifesto for Uncompromising Romantics”. Het boek had een groot succes en er is een hele beweging rond ontstaan.

Quirkyalones willen vooral zichzelf zijn en zich goed voelen of dat nu alleen is of samen. Ze willen niet wanhopig zoeken naar een koppelrelatie omdat dat nu eenmaal de norm is. In tegenstelling tot singles sturen zij geen boodschappen van beschikbaarheid: hé ik zoek iemand …

Quirkyalones zoeken niet naar iemand, ze zijn al iemand.

Timeboxing of pomodorotechniek?

Timeboxing is niets meer dan het reserveren  van een bepaald tijdsblok voor een activiteit.

Bijvoorbeeld als je het gamen van je kinderen wil beperken tot een half uurtje per dag of als je voor jezelf een grens wil zetten op gebruik van social media of tv-kijken. Het voorkomt dat een activiteit uitloopt.

We doen het ook om vergaderingen te plannen.  Het is dus een methode voor timemanagement.

Als je timemanagement wil combineren met een betere concentratie kan je beter gebruik maken van de Pomodorotechniek.

Deze techniek werd ontwikkeld door Francesco Cirillo en gaat als volgt:

  • maakt een lijstje met taken die je wil afkrijgen
  • voorzien 25 minuten om aan een eerste  taak te werken.
  • Neem een pauze van 5 minuten,
  • nieuwe periode van 25 minuten voor de volgende taak of om de vorige af te werken
  • na 4 ‘pomodores’ (tijdsblokken) neem je een langere rustperiode, bijvoorbeeld 15 tot 30 minuten.

Gebruik een klok om je periodes te timen. 

Wat is het voordeel?  25 minuten is de periode dat je je aan één stuk optimaal kan concentreren. En doordat je een wekker gebruikt ben je ook minder afgeleid door iets anders. Bovendien zijn die kleine periodes minder onoverkomelijk dan als je start met het vooruitzicht om heel de middag ergens aan te gaan werken…De opdeling in kleine taakjes maakt ook dat je sneller een succesgevoel opbouwt.

Het proberen waard?

Ken jezelf

“We all have flaws and weaknesses. The trick is figuring out what yours are before the rest of the world does.” (Lynn Toler)

Je kan niet groeien als je telkens over je zwakheden struikelt. Daarom is het belangrijk je eigen zwakheden en gebreken te kennen. Maar als je kritiek krijgt, doe je meestal één van de drie volgende dingen:

  • Verdedigen: je voelt je door de kritiek bedreigd en dus zal je lichaam in aanvalspositie gaan. Je wordt boos en confronteert je criticus. Maar dan laat je je primitieve brein zijn gang gaan en laat je de kans voorbij gaan om de informatie te laten doordringen. Je kan dus beter je boosheid parkeren en gebruik maken van de gelegenheid om jezelf (en je fouten) beter te kennen. Als kennis macht is, is zelfkennis immers supermacht… J
  • Minimaliseren: je zal dan gaan zoeken naar redenen waarom de kritiek eigenlijk niet op jou van toepassing is. “Hij weet niet waarover hij spreekt, hij kent mijn situatie niet”, denk je dan. Weersta ook die neiging en zoek of je met de informatie meer inzicht kan krijgen in jezelf.
  • Jezelf afbreken: de kritiek is voor jou een bewijs dat je niets waard bent, dat je altijd stomme dingen doet. Je blijft jezelf altijd verontschuldigen voor alles en iedereen. Val ook niet in die val. Kritiek hoeft niet te worden opgevat als teken van jouw gebrek aan eigenwaarde, maar als informatie dat je een mens bent met fouten zoals iedereen.

Je bent niet de som van je fouten. Je bent meer waard dan het resultaat van je veldslagen en je mislukkingen. Je bent wie je kiest te zijn vanaf dit moment!

Leestip: Lynn Toler, Dear Sonali, Letters to the Daughter I Never had, 2019.

Ben jij een ‘wolf-biter’?

Ben jij een ‘wolf biter’?

Vooral in periodes van stress gebeurt het dat ik pruts en bijt aan mijn vingers en ik weet ook niet wanneer ik overschakelde van het kauwen op potloden naar het te lijf gaan van mijn eigen vingers. Feit is dat het zo erg wordt dat het echt pijnlijk wordt. Maar wist je dat er een naam is voor mensen die dit doen: ze zijn ‘wolf biters’. Anders dan nagelbijters, bijten ze dus niet op hun nagels maar op de velletjes naast de nagels, hun eigen vlees dus. Wanneer wolven verveeld of gevangen zijn gaan ze ook op hun eigen vel kauwen, vandaar de naam.

Goed om weten: tijdens mijn zoektocht naar de verklaring van het woord ‘wolf biter’ heb ik ontdekt dat er speciale verbandjes bestaan om je te helpen eraf te blijven: zoek onder ‘buisverband’.  Het is een rekverbandje in de vorm van een kokertje dat je op maat van je vingers kan knippen, toch wel handiger dan pleisters en bovendien herbruikbaar want je kan ze wassen. Ik ga ’t alvast proberen!

Kiezen voor geluk

“Een mens zou zich veel vroeger moeten realiseren waar het allemaal te laat voor is” (Freek De Jonge)

Soms denk je dat je geen keuze hebt… wanneer je weer met tegenzin naar je goedbetaalde baan gaat. Je vraagt je af of je zou gaan solliciteren of misschien wel je een eigen bedrijf zou opstarten.  In ieder geval iets dat je wél graag doet, waar je je passie kan inzetten. Maar je huidige baan heeft zoveel voordelen: extra vakanties, mogelijkheden om te studeren, gratis hospitalisatie, goede werkuren, mogelijkheden voor thuiswerk en ga zo maar door. Daarenboven sta je voor grote kosten omdat je huis geïsoleerd moet worden. En je hebt uiteindelijk ook je verantwoordelijkheid ten opzichte van je gezin. Kan je hen zomaar meesleuren in een nieuw avontuur en onzekerheid? Bovendien wil je gewoon nog even alle opties open houden en kijken wat er zich aandient. Dus zeg je tegen jezelf dat het toch niet zo slecht is waar je nu bent. Je kan altijd later nog kiezen voor iets anders. Wat je vergeet is dat je dan wel elke dag de keuze maakt om te blijven. Zo blijven sommige mensen jaren in een job of een relatie zitten.

Bij grote beslissingen zoals een nieuwe carrière, het stopzetten van een relatie maak je soms foute vergelijkingen. Je bekijkt wat je nu hebt en maakt je dan een voorstelling van wat het zou kunnen zijn als je voor de andere optie kiest.  En dan stel je vast dat er heel wat te verliezen valt, terwijl je geen duidelijk beeld hebt van wat je in de plaats kan krijgen. Je beseft ook niet dat je heimelijk niet bereid bent om iets op te offeren, de inspanning te doen om daadwerkelijk te gaan zoeken, je partner teleur te stellen… Soms is wat je moet opofferen om de keuze van je hart te maken zoveel dat je denkt geen keuze te hebben. Bakens verzetten vraagt inzet, moed en opoffering. En dat speelt altijd in het nadeel van de nieuwe keuze. Blijven zitten waar je al bent is nu eenmaal veel comfortabeler.

Reinhard Sprenger legt uit dat als je wil kiezen voor geluk, in wat voor vorm dan ook, je nood hebt aan vastberadenheid en moed om niet te blijven in een situatie die niet voldoet. Het heeft immers geen zin om te wachten tot de problemen zich vanzelf oplossen of tot anderen veranderen. Je kan op elk moment van je leven kiezen hoe je de rest van je leven wil doorbrengen, je moet het enkel willen en ervoor gaan!

Leestip: Reinhard K. Sprenger, Kiezen voor geluk, Hoe u het roer van uw leven zelf in handen kunt nemen en uw dromen kunt verwezenlijken, Aartselaar, 2011.

Wist je wat het ‘Alice in wonderland – syndroom’ is?

Het ‘Alice in wonderland-syndroom’ is een neurologische aandoening die vooral voorkomt bij kinderen. Er is geen remedie maar het gaat meestal vanzelf over. 

Typisch bij deze aandoening is dat men voorwerpen veel kleiner of groter ziet… Of afstanden worden fout gezien waardoor een voorwerp opeens veel verder weg lijkt te liggen. Een beetje zoals Alice in Wonderland dus die zelf krimpt om in het konijnenhol te kunnen.  Misschien had de schrijver van Alice in Wonderland zelf ook het syndroom…

Meer info: https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/aandoeningen/165181-het-alice-in-wonderland-syndroom-aiws.html

Wist je wat het ‘Alice in wonderland – syndroom’ is?

Het ‘Alice in wonderland-syndroom’ is een neurologische aandoening die vooral voorkomt bij kinderen. Er is geen remedie maar het gaat meestal vanzelf over. 

Typisch bij deze aandoening is dat men voorwerpen veel kleiner of groter ziet… Of afstanden worden fout gezien waardoor een voorwerp opeens veel verder weg lijkt te liggen. Een beetje zoals Alice in Wonderland dus die zelf krimpt om in het konijnenhol te kunnen.  Misschien had de schrijver van Alice in Wonderland zelf ook het syndroom…

Meer info: https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/aandoeningen/165181-het-alice-in-wonderland-syndroom-aiws.html