“Happiness is not out there, it’s in you” (Unknown)

Wat maakt je gelukkig?  De meesten denken als antwoord hierop aan:

 

 

• Een goede partner/relatie
• Gezondheid
• Gelukkige kinderen
• Genoeg geld
• Liefde en vriendschap
• Een mooie auto
• Een succesvolle carrière
• …

Maar als je een perfecte partner én leuke kinderen én geld én van je hobby je beroep maakt , dan garandeert dat nog niet dat je gelukkig bent. Want als je – ondanks alles wat je hebt – geen innerlijk gevoel van tevredenheid, vervulling en geluk hebt, ben je niet echt gelukkig. Michael Singer legt uit dat je jezelf wijs maakt dat je gelukkig zal zijn via externe omstandigheden. Als je die droomprins ontmoet of die goeie baan hebt, dan zal je gelukkig zijn… Je denkt dat al die omstandigheden buiten jezelf je het gevoel zullen bezorgen dat ‘geluk’ heet. Maar dat is een omweg die je afsluit van je ware innerlijke geluk. Door het geluk te zoeken buiten jezelf, sluit je je ervoor af.

Hoe bevrijden we ons daaruit? Door je te bevrijden van negatieve gedachten en je te ontdoen van de stress in je hoofd, door je hart terug te openen voor positieve energie.

Michael A Singer is opgeleid als econoom en richtte in 1975 een meditatiecentrum op. Hij combineert westerse en oosterse filosofie en leert je hoe je geluk zonder voorwaarden kan vinden.

Leestip: Michael A. Singer, Geluk zonder voorwaarden, De bevrijding van het verkrampte hart, Ten Have, 2010.

“Keep taking time for yourself – until you’re you again.” (Lalah Delia)

Marc Buelens en Ann Vermeiren leggen uit dat zelfzorg niet hetzelfde hoeft te zijn als op de bank hangen met een zakje chips of eindeloos bingewatchen. Er is een onderscheid tussen je bodem voeden en jezelf vullen.

Wanneer je je bodem voedt, zorg je net zoals bij een plant voor de noodzakelijke ingrediënten om gezond te blijven en te groeien. Je doet dan die zaken die nodig zijn om je batterijen op te laden. Zo delen we een aantal activiteiten of ‘bodems’ die ons kunnen helpen daarbij:

• Wat langer slapen
• Lekker gezellig met het gezin ontbijten
• Sporten, wandelen, fietsen
• Lezen, muziek, schilderen;
• Lekker niksen, ontspannen, luieren;
• Mediteren, bidden, contact zoeken met een ‘groter geheel’

Maar er zijn ook meer specifieke activiteiten die voor iedereen anders kunnen zijn. Het zijn de activiteiten waar je van in flow komt, waardoor  je tijd, moeite en inspanningen vergeet. En dat is voor iedereen anders. Voor de een is dat muziek schrijven, voor de ander koken of fotografie beoefenen. Wat voor de ene een activiteit is waar je van in flow kan geraken, kan voor de ander een activiteit zijn, die teveel vergt.

Maar soms wordt zelfzorg verward met het opvullen van een leegte. Sommige activiteiten dienen gewoon om te vluchten. Je snoept veel, rookt of gaat urenlang surfen, of je gaat sporten omdat je denkt dat dat je ontspant. Maar als iets een vlucht of een lapmiddel is, kan het je niet voeden. Je vraagt je dan af waarom je je na een middag op internet surfen en een uur sport nog steeds niet genoeg ontspannen voelt.  En onze maatschappij biedt heel wat mogelijkheden om te vluchten:

• 24 uur per dag bingekijken naar tv
• Games, online gokken
• Sociale media die ons voortdurend uitnodigen
• Sporten
• Allerlei uitstapjes, evenementen
• Snoepen, op restaurant gaan…

Zo kan een marathon lopen voor een geoefende atleet een voedende activiteit zijn, maar voor de meeste mensen is het pure waanzin. Een boek over filosofie lezen kan voedend of zelfpijnigend zijn. Ook uitgaan kan ontspannend en voedend zijn of een krampachtige vlucht uit de eenzaamheid.

Hoe staat het met jouw zelfzorg? Wat doe je om jezelf te voeden? Waar loop je voor warm? En hoe vaak vul je de leegte?

Leestip: Marc Buelens, Ann Vermeiren, Beter zorgen voor jezelf, Lannoo, 2019.

“Do more of what makes you happy.” (anoniem)

Verloopt je leven zoals je zou willen? Of heb je het gevoel dat je voortdurend vastloopt en niet kunt doen wat je echt graag wil doen?

Misschien heb je last van beperkende overtuigingen, die onbewust je keuzes beïnvloeden. Je bent er bijvoorbeeld van overtuigd dat je koste wat kost de vrede moet bewaren, dat boosheid uit den boze is of dat voor jezelf zorgen egoïstisch is.

Ikzelf geloof nog steeds: ‘eerst je werk af en dan ontspannen’.  Als kind werkte dat om mijn huiswerk steeds af te hebben, het was een zinvolle regel. Maar als volwassene blijkt het werk nooit af te zijn. Heb je voor je job niets meer te doen, dan is er altijd nog wel iets in het huishouden dat aandacht verdient of er zijn nog tal van klusjes, administratieve taken enz. die liggen te wachten. Heb je al aan je belastingbrief gedacht?  Zo kom je nooit aan jezelf toe. Tijd dus om die regel overboord te gooien. Maar gemakkelijk is dat niet. Zo ook: ‘je moet eten voor de honger die komt’… was ook al een goede regel voor een kind dat bloedarmoede had en de nodige voedingsstoffen binnen moest krijgen. Die onbewuste overtuiging zou ik toch ook heel graag overboord gooien, zodat ik eens terug wat kilootjes verlies…

Christel Nani helpt je te achterhalen wat jouw beperkende overtuigingen zijn op op het vlak van werk, gezondheid, veiligheid, familie, geluk en nog veel meer. Ze helpt je ook deze overtuigingen te herformuleren. Zodat je vrij je passies kan volgen.

Leestip: Nani Christel, Diepe verlangens, Zie het verschil tussen jouw wensen en die van je omgeving, Archipel, 2006.

“Het leven is een feest maar je moet zelf de slingers ophangen” (Loesje)

De term ‘curlingouder’ werd uitgevonden door de Deense psycholoog Bent Hougaard. Hij vond dat sommige ouders lijken op de spelers op een curlingveld. Curling is een soort bowlen maar dan op ijs. Men gebruikt een grote steen (de curl) die over het ijs glijdt. Met een soort bezems wordt het ijs voor de curl geveegd om de baan van de curl zo te effenen naar het doel toe.  Sommige ouders vegen als curlers alle problemen voor hun kinderen weg zodat hun pad geëffend is.

Als het kind niet naast zijn vriendje kan zitten op school, is dat met een gesprek met de leerkracht wel opgelost. Vergeten ze hun lunchbox, dan wordt die nagebracht. Vaak hoeven ze niet te helpen in het huishouden want dat zullen ze later nog genoeg moeten doen. Als curlingouder heb je ook al lang alle mogelijke obstakels in de gaten en je lost ze vlotjes op. Zo worden leerproblemen al opgespoord voor het kind het zelf in de gaten heeft. Begint zoon niet vroeg genoeg met studeren, dan maakt mama wel een planning voor hem zodat er niets kan mislopen.

Maar creëren ‘curlingouders’ dan een ‘pampergeneratie’: kinderen die te beschermd zijn opgevoed en daardoor geen kans hadden hun eigen fouten te maken of zelf creatieve oplossingen te zoeken. Zullen ze in hun volwassen leven wel zelfredzaam genoeg zijn? Of worden het alleen maar (faal)angstige mensen?

Misschien is het dan toch beter een ‘loedermoeder’ worden, die de kinderen met twee verschillende sokken naar school stuurt, alle McDonald’s medewerkers bij naam kent en niet weet of het kind huiswerk heeft… 🙂 Loedermoeders zijn moeders die keihard hun best doen om supermoeders te zijn, maar nu eindelijk durven toegeven dat dat onbegonnen werk is. In Nederland hebben ze een eigen website en je kan zelfs tot loedermoeder van het jaar verkozen worden.

website: http://loedermoeder.nl/

facebookpagina: https://www.facebook.com/loedermoeder/

 “Only one flag flies above all the rest: the flag of universal oneness.”  (Sri Chinmoy)

Er was eens een groot land met prachtige wouden en rivieren, hoge bergen en aantrekkelijke hardwerkende inwoners. Het enige probleem was dat de mensen permanent in oorlog waren met elkaar. Ze vochten voor de vlag die ze hadden geërfd van hun voorvaderen. Elke groep had zijn eigen vlag met gewoontes en tradities van vorige generaties.

De vlaggen waren voor iedereen belangrijk en het slagveld leek op het eerste zicht mooi en heldhaftig met mensen die bereid waren hun leven te geven voor de vlag. Ze waren er trots op om de grote tradities te mogen verdedigen. Maar wanneer je beter keek, zag je vooral bloed, miserie en dood.

Op een dag kwam er een groot schip aan. Op het schip zat reus, die heel voorzichtig was om niet op de inwoners te trappen. De reus had een groot hart en de mensen werden zijn aanwezigheid in hun midden gewoon terwijl hij toezag hoe de oorlogen verder gingen.  Stilaan werd de reus hun gevechten beu want hij zag dat de mensen – afgezien van hun oorlogen – goede mensen waren. Daarom nam hij een beslissing. Hij organiseerde een groot feest en iedereen was uitgenodigd.

Iedereen kwam naar het festijn, om te genieten van de lekkernijen en de excellente wijn en de stemming was opperbest. Maar plots begon de reus onbedaarlijk te huilen. De mensen vroegen: “Wat scheelt eraan, iedereen is gelukkig. Waarom bent u zo verdrietig?”  De reus antwoordde: “ik heb geen vlag voor mezelf”.

De mensen voelden zich hierdoor slecht en vroegen zich af hoe ze de reus gelukkig konden maken. Hij antwoordde: “Ik zou graag een grote vlag hebben, gemaakt van al jullie kleine vlaggen, dan zou mijn droom uitkomen.”

Onmiddellijk kwamen de vrouwen samen om te naaien. De mannen hadden ondertussen al genoeg wijn op, of misschien waren ze bang van de reus… geen van hen opperde bezwaren. Binnen de kortste keren hadden de vrouwen een prachtige vlag genaaid met de meest diverse kleuren.

De reus was erg gelukkig en bedankte iedereen. Hij nam de mooie vlag terug mee met zijn schip en voer weg. Iedereen stond aan de kade om afscheid te nemen. Vanaf dat moment werd de legende van de vlag van dochter op dochter doorgegeven en daarmee was er een nieuwe traditie ontstaan.  En er was sindsdien nooit meer oorlog in het land.

Bron: Verhaal van Patrick Condamin vermeld in Anné Linden, Boundaries in Human Relatinships, How to be Separate and Conncected, 2008, blz. 149-150.