Een wolf in schaapskleren

Plots was hij daar. De wolf. Die had ik nooit in hem gezien. Tot na de scheiding die schapenvacht afviel… Dat hij het me kwalijk nam, die scheiding – ik had namelijk iemand anders leren kennen – daar had ik alle begrip voor. Dat hij tijd nodig zou hebben om het te verwerken. Ook daarvoor alle begrip. En dat een scheiding niet conflictloos verloopt, zeker wanneer er kinderen zijn, tja, wat kon ik anders verwachten…

Maar dat je jaren na de scheiding nog steeds in conflict bent, dat vond ik toch niet normaal. Je verwacht dat nadat de ergste emoties achter de rug zijn, de redelijkheid opnieuw aan terrein wint. Na vier jaar scheiding moest ik voor al wat het welzijn en belang van mijn dochters (ook financieel) aanging, nog steeds een waar gevecht voeren.  Ondertussen waren mijn dochters in behandeling bij een psychotherapeute en was ikzelf zo’n beetje aan het einde van m’n Latijn…

Die zomer van 2012 was ik een weekje op logé bij mijn lieve vriendin Suz. Zij had een artikel gelezen dat haar wel erg deed denken aan mijn situatie. Met veel verbazing las ik in ‘Le nouvel Observateur’ het artikel ‘Les pervers narcissiques. Les reconnaître, leur échapper’, een extract uit het boek van Marie-France Hirigoyen. Verbazing omdat het zo herkenbaar was. Wat ik daar las, was mijn verhaal. Plots vielen alle puzzelstukjes op hun plaats. Van wat er zich na de scheiding afspeelde, maar ook van wat er in ons huwelijk was mis gelopen. Ik had namelijk nooit echt de vinger op de wonde kunnen leggen van wat er in onze relatie mis ging. Wel wist ik dat ik compleet leeg was, uitgeput. Maar tot op dat moment had ik niet kunnen achterhalen wat hiervan de oorzaak was. Het besef dat ik getrouwd was met iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis, dat inzicht, was mijn vlindereffect. En dankzij dit inzicht, ben ik me enerzijds verder gaan verdiepen in wat narcisme is, zodat ik mezelf en mijn dochters ertegen kan beschermen, en anderzijds ben ik gaan werken aan mezelf.

En nu, nog eens vier jaar later, voer ik nog steeds dat gevecht (één van de kenmerken van een narcist is dat hij zelf nooit tot inzicht zal komen, dat hij niet kan veranderen). Maar wel met een belangrijk verschil: nu ben ik in staat om wat er gebeurt een plaats te geven, en ben ik beter gewapend om ermee om te gaan en om mezelf en mijn dochters te beschermen.

W.H.Françoise

Geef een reactie