“Success consists of going from failure to failure without loss of enthusiasm.” (Winston Churchill)

Wiens verdienste is het wanneer je succes hebt? Schrijf je dat toe aan geluk? Terwijl het succes van anderen hun eigen verdienste is? En ga je bij mislukkingen jezelf de schuld geven? En als iemand anders faalt, schrijf je dat dan toe aan de omstandigheden…? Ben je hard voor jezelf en begrijpend voor anderen?

Als je beseft dat je andere maatstaven gebruikt voor jezelf als voor anderen, ben je al een stap dichter om je succes te claimen.

Maar het kan zover gaan dat je aan ‘imposter syndroom’ of ‘oplichterssyndroom’ gaat leiden. Deze term werd in 1978 voor het eerst gebruikt in een artikel van klinisch psychologen Pauline Clance and Suzanne Imes. Ze merkten dat veel succesvolle vrouwen het gevoel hebben dat hun succes niets te doen heeft met hun persoonlijke kwaliteiten of hard werken. Ze zijn dus voortdurend op hun hoede om ‘door de mand te vallen’ als een bedrieger die het succes niet verdient.

Hoog tijd dus om eens objectief al je sterke punten op te lijsten. Welke kwaliteiten heb je? Wat zijn je verwezenlijkingen?  Som ze allemaal op. Bekijk dan het lijstje objectief en beoordeel het alsof het een curriculum vitae van iemand anders is. Vind je ’t positief? Is het succes verdiend?  Besef dan dat het jouw lijstje was en claim het als jouw succes!

“Let us defend ourself against the universal madness of the ‘fast life'” (Uit het Fast Food manifest)

Was je niet zo lang geleden ook nog een ‘speedaholic’? Moest alles snel en efficiënt: tussen de middag een snelle hap, timemanagement op het werk, speeddaten om de ideale partner te vinden, ‘éénminuutverhaaltjes’ voor het slapen gaan, multitasken … Was je druk, druk, druk? Hadden je kinderen steeds meer huiswerk in minder tijd? Rende je met hen van de ene turnclub naar de andere danswedstrijd, terwijl je ondertussen je to do lijstje aanvulde?

Misschien is deze tijd in ons kot dan wel goed nieuws. Zo komt er ruimte vrij om eens wat meer stil te staan. En om te ontdekken dat het ‘snelle leven’ misschien niet het ‘goede leven’ was. Misschien kan je deze crisis aangrijpen om eens te vertragen en te zien wat er dan gebeurt. Je kan je inspireren op de ‘Slow food’ of ‘Slow living’ trend.

‘Slow food’ ontstond in Italië in de jaren ’80 van de vorige eeuw als protest tegen de vestiging van een bekende fastfoodketen op het Piazza di Spagna. Hoewel de keten er toch kwam, kwam ‘Slow Food’ als trend op gang en werd een mondiale trend. Het gaat er daarbij om kwaliteit boven kwantiteit te stellen: ambachtelijke keuken van eigen bodem om samen te koken en te genieten. Van ‘Slow food’ is het niet zo’n grote stap naar ‘Slow living’. Door ‘langzaam te leven’ kunnen we de teugels in handen nemen en weer aansluiten bij het tempo van de natuur. Wat betekent dat concreet?

• Minder werk en meer tijd om te genieten;
• Stil staan bij, wie je bent, wat je doet en wat je wil;
• Minder vrienden maar hechtere vriendschappen;
• Echt contact met je kinderen in plaats van snelle verhaaltjes;
• Tijd nemen voor elkaar en voor wat echt telt.

Met andere woorden: tijd nemen voor jezelf, voor de mensen waar je van houdt en je passies.